چه روزهای عجیبی بود، روزهایی که انقلاب اسلامی به پیروزی رسیده بود و مدعیان زیادی وارد صحنه شده و بنا داشتند تا انقلاب را به هر شکل ممکن مصادره کرده و اندیشه های خود را بر مردم مسلمان ایران تحمیل کنند و به همین خاطر، دعوا را از نامگذاری بر نظام پس از رژیم طاغوتی شاه ملعون آغاز کردند!

گروهها و چهره های مطرح و غیر مطرح سیاسی آن روز، واژه های دهن پرکن متعددی را برای عنوان نظام آینده پیشنهاد و بر قبول آن اصرار می کردند و اتفاقاً تنها راه پذیرش جهانی نظام را نیز قبول یکی از این پیشنهادها می دانستند! در این اسمها، ایسمها و پیشوندها و پسوندهای جمهوری دمکراتیک، جمهوری خلق، جمهوری ایران، جمهوری سوسیالیستی، جمهوری خلق مسلمان و دهها عنوان ریز و درشت دیگر به وفور دیده می شدند و امام راحل یک تنه در مقابل همه اسمها و ایسمها ایستاد و بر تحقق و استقرار "نظام جمهوری اسلامی" اصرار ورزید!

امام راحل با استناد به شعار محوری مردم در تظاهرات زمان انقلاب مبنی بر" استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی" تاکید می کردند که مردم ما برای اسلام و حاکمیت اسلام قیام کرده و خون داده اند و هیچکس حق ندارد که این خواسته الهی را به نفع اهداف حزبی و فکری خود مصادره کرده و حقوق عموم مردم را پایمال کند.

حضرت امام(ره) با درک درست از زمان خویش و نیز با ارزیابی زیرکانه از آینده سیاسی جهان بر برگزاری رفراندم عمومی برای نامگذاری نظام و دریافت نظر مردم پیرامون واژه پیشنهادی دو کلمه ای خود یعنی " جمهوری اسلامی" تاکید ورزیده و با دو کلمه معروف"آری و نه" اولین مراجعه مکتوب به آراء مردم، یعنی رای گیری و انتخابات را در فضای پس از انقلاب اسلامی تجربه کردند.

تبلیغات چهره ها و گروهکهایی که با حمایتهای مالی و سیاسی خارجی! مثل قارچ در کشور ما روئیده بودند و با نشریات و روزنامه های متعدد به شکل دهی افکار عمومی مبادرت می ورزیدند،اوضاع را بغرنج کرده و دو احتمال منفی را قوی کرده بودند که یکی"عدم استقبال مردم از همه پرسی" و دیگری هم "تاثیرپذیری افکار عمومی از تبلیغات مسموم گروهکها" بود که به فضل و مدد الهی نه تنها هیچکدام از این دو احتمال شوم اتفاق نیفتاد، بلکه استثنائی ترین همه پرسی تاریخ در دو بعد "نرخ مشارکت مردم در انتخابات یعنی حضور ۲/۹۸ درصدی و همدلی و همگرائی مردم در یک موضوع یعنی آری قاطع به جمهوری اسلامی" رقم خورد و امام با توکل به خدا و تاکید بر اسلام و تکیه به امت اسلامی پیروز شد.


جالب است بدانید که امام در شرایطی "جمهوری اسلامی" را از مردم مطالبه می کرد که تبلیغات رسانه ای و روشنفکری غربی و شرقی، متفقاً اسلام و مظاهر دینی و مشخصاً نظام اسلامی را مظهر ارتجاع، کهنه پرستی، قهقراء، عرب گرائی، عقب ماندگی، نوستیزی، قرون وسطایی، حاکمیت کلیسایی، قداست شکنی، دخالت نابجای دین در سیاست، تکرار تجربه غلط قبل از رنسانس اروپا، هلوکاست مذهبی، دیکتاتوری مذهبی و دینی و نهایتاً حاکمیت و حکومت آخوندی دانسته و خیلی روی تاثیرپذیری افکار عمومی از خود حساب باز کرده بودند! اما چنین نشد و مردم ما قاطعانه، در روز ۱۲ فروردین سال ۱۳۵۸ نظامی را که امام مطرح کرده بودند، بر تمام پیشنهادها و حتی اسلام های دروغین منافقین تابلودار و بی تابلو ترجیح داده و در استمرار شعارهای زمان انقلاب،با اکثریت قاطع خواهان اسقرار "جمهوری اسلامی ایران" شدند.

استقرار "جمهوری اسلامی ایران" پشت پازدن علنی به همه تحلیلهای غلط روشنفکران بزرگ و کوچک غربی و شرقی، مبنی بر پایان حاکمیت و حتی تفکر دینی و قرن دین گریز بیستم! بوده و یکبار دیگر اسلام را به عموان یک راه حل برتر و دارای پتانسیل پاسخگویی به مشکلات جامعه مطرح کرد و در شرایطی که اسلام گرایی از مد افتاده و تفکرات الحادی و التقاطی در حال جایگرینی بوده اند، امام راحل آن را تجدید بنا کرد و همان جریان تفکر کمونیسم جهانی را به موزه ها تبعید کرد و امپریالیسم جهانخوار را نیز به اضمحلال و هزیمت کشاند!

فلذا جا دارد تا به تاسی از رهبر عزیزمان حضرت آیةالله خامنه ای دام ظله العالی، با اندیشه و بصیرت و اعتقاد و اتحاد، در پاسداری از جمهوری اسلامی ایران که دستاورد بزرگ امام راحل و حاصل خونهای پاک دهها هزار شهید انقلاب اسلامی است، همت مضاعف نشان داده و با کار مضاعف به حمایت همه جانبه از آن پرداخته و هرگز نگذاریم که این گنج ذی قیمت الهی مورد تعدی و تجاوز بیگانگان قرار گرفته و یا برای براندازی آن دندان طمع گرد کرده و به تحقق این آرزوهای شوم امیدوار گردند!

یادمان نرود که امام عزیز "حفظ جمهوری اسلامی را یک تکلیف و از اوجب واجبات الهی می دانستند" و قصور و کوتاهی از این وظیفه و تکلیف را از هیچکس نمی پذیرفتند و قاطعانه در مقابل هرکس که در مقابل نظام و یا در مقابل ارکان آن و ترجیحاً اصل ولایت فقیه موضع گرفته و یا تحرکی داشتند، ایستاده و حتی اندکی هم دلسوزی و ترحم نشان نداده و هرگز به کسی باج نمی دادند و جمله معروف معظم له هم در این باره این بود که می فرمودند:"من با کسی عقد اخوت نبسته ام"!

بهر حال اگر چه زمان گذشت و ما در سی و یکمین سالروز این روز خجسته و فرخنده ایم، اما تاریخ همچنان بر چرخه تکرار است و می توان با استناد بر آنچه که در گذشته اتفاق افتاد، آینده را تدبیر کرد!

باید پذیرفت که ما در حساس ترین شرایط پس از انقلاب قرار داریم و دشمنان اسلام با تجربه های گران به طراحی های جنگهای متنوع علیه نظام پرداخته و اینبار با جنگ نرم به تخریب باورهای مردم، بخصوص جوانان علیه ذهنیت های دینی و سیاسی و اجتماعی ما مشغول شده و جامعه در معرض "آنومی" و یا همان فروپاشی هنجارها و ارزشهاست و این جنگ که همان فینال تهاجم و شبیخون فرهنگی و یا عملیات نهایی ناتوی فرهنگی و جنگ فرهنگی استکبار جهانی با جمهوری اسلامی است، به استناد فتنه های اخیر که با اراده بیگانگان توسعه یافت، آبستن تولد شوم یک شکست فرهنگی دیگر از نوع آندلسی است! و از این لحاظ، صراحتاً می توان مدعی شد که انقلاب مخملین،ترجمان همین تجربه های تاریخی استکبار است که اگر موجب عبرت ما نباشند،یقیناً مسبب غفلت ما خواهند شد!

علیهذا ۱۲ فروردین،تجدید فرصتی است برای تجدید بیعت با رهبری معظم انقلاب و آرمانهای امام راحل و ایجاد موقعیتی است برای مقابله با همه تهدیدها و تدبیر همه آسیبها که در جریان توطئه های استکباری متوجه جمهوری اسلامی شده و خواهد شد.

صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه-۱۲/۱/۸۹